Redactioneeltje

 

Als het al een beetje laat is, en men de vorige nacht niet al te veel geslapen heeft. En als dan blijkt dat men nog een redactioneeltje moet schrijven, dan kan het wel eens gebeuren dat men een beetje pissig wordt. Echter dit probleem hoeft uw beminnelijke redactie niet te bekampen. Uw immer bekoorlijke redactie is namelijk gisteren naar de dokter geweest. Alwaar een anti-pissig-spuitje in de bips werd gespoten. Bijgevolg gaat uw supersympathieke redactie voortaan stralend door het leven. Schijnend als een zonnetje dat met haar stralen warmte en liefde schenkt aan ieder die het nodig heeft…

 

Een interessant faits-divers is misschien dat uw redactie in een vorig leven nog tuinkabouters gekweekt heeft. Deze werden samen met sneeuwwitje in de grond gepropt en goed verzorgd. De zon liet haar verwarmende stralen over de aarde neerdalen en de kaboutertjes groeiden uit tot grote kabouterbomen. Wekelijks moest een klein offerritueeltje uitgevoerd worden, waarbij uw lieftallige redactie een hele grote smurf offerde en een kaarsje brandde voor de boomgaard, dit ritueel werd afgesloten door een klein eenvoudig dansje. Twee stapjes vooruit, klappen in de handjes, op het hoofd gaan staan, linker grote teen in rechteroor, vinger in de neus, een beetje wiegen met de heupen en heel hard niezen. Het was een lucratieve bezigheid, maar helaas is het fout gelopen…

 

Op een zonnige zaterdagmorgen werd uw schat van een redactie, nog net niet helemaal wakker, aangevallen door een reuzenkolonie smurfen. Het werd een harde strijd, waarbij uw charmante redactie zich met hand en tand verdedigde. Echter de smurfen waren talrijk en trokken aan het langste eind, ze sloegen uw innemende redactie bont en blauw en offerden hen aan de kabouterboomgaard.

 

Nu, wat hebben we uit dit verhaaltje geleerd?  Heel simpel allemaal, wanneer je lucifers gebruikt hebt, hou je die best eventjes onder koud water vooraleer ze in de vuilnisbak te gooien, alzo wordt een potentiële brand voorkomen. Wanneer je het huis voor lange tijd verlaat doof je best alle lichten, dat bespaart energie. Wanneer je diarree hebt en je denkt een scheet te moeten laten, is er veel kans dat het helemaal geen scheet is…. Maar bovenal: uw redactie is lief, charmant, beminnelijk en houdt van u!

 

Uw redactie

 

Woordje van de preses

 

Beste Wineesjes,

wat is het weer tof om student te zijn. De examens zijn weer voor even achter de rug, en we kunnen ons nog eens goed uitleven. Deze week gaan we je nog eens goed proberen te verwennen met onze tweede winaweek.

Er zijn dus geen excuses om deze week op je kot te blijven. Als de examens niet al te denderend waren, moet je nog eens al de stress van je afzetten, en wat pintjes gaan drinken in de winabar kan wel goed helpen om die stomme examens te vergeten. Als je goede resultaten hebt, moet je je voor niks zorgen maken, en verdien je wel veel ontspanning. Conclusie: kom uit je luie zetel en kom naar wat Wina-activiteiten! Zoals ik vorige week al vermeld heb, is het deze week 'Wina's scheve week'. Wat dit allemaal juist inhoudt, kan je verder nog wel lezen. De ideale kans om nog eens 'scheef' te gaan dus.

Conclusie: ik hoop jullie allemaal massaal tegen te komen deze week!

Evi

 

 

 

Interview

 

M.Dutroux is een oud-student economische natuurwetenschappen (1973). Vorig jaar kwam hij plots in het nationale nieuws: als afgevaardigd bestuurder van de Vlaamse Leveranciers van Klinkers en Kinderkoppen (de VLKK) zou hij deze eerbiedwaardige instelling moeten omvormen tot een modern bedrijf dat de concurrentie op Europees niveau aankan. Een goed jaar later, op 20 september 2001, gingen Bavo van Ginderen en Gust Gysen hem opzoeken in zijn riant optrekje in Neufchâteau voor een babbel over de stand van zaken.

 

- BvG: Familie van?

- MD: Ja, u ook?

- G²: Hoe raad u het? Maar genoeg over mij. Heeft u zelf al eens een klinker gekocht    bij M. Dutroux?

- MD: Zomaar. Nee.

- BvG: Maar van Afrika tot in Amerika, van op de Himalaya tot in de woestijn staat u bekend om uw gruweldaden.

- MD: Inderdaad. Enkel de K2 staat nog niet op mijn palmares.

- G²: Bent u dan niet jaloers op de Himalaya?

- MD: Natuurlijk wel, maar bent u als pedofiel al eens in aanraking gekomen met K3?

- BvG: Ja. En hoe vaak bent u al beklommen?

- MD: Ikzelf, nog nooit. Daarom ben ik ook zo’n fan van de maagd Maria.

- G²: Dat was, als ik me niet vergis, de vrouw van de vader van de zoon van God. Hoe voelt het om de vader van de zoon van God te zijn?

- MD: Aan mijn Marc heb ik nooit zoveel plezier gehad.

- BvG: Bent u daarom gestopt met het Rad van Fortuin?

- MD: Nee. U haalt alles door elkaar. Het Rad van Fortuin heb ik om andere redenen opgegeven. Ik merkte namelijk dat het fortuin van mijn rat aanzienlijk begon te slinken.

- G²: OK, een ander onderwerp lijkt me hier wel op zijn plaats, neem ik aan, Goedemorgen zeg!

Mevrouw de tuinman. Hoe gaat het met haar… met hem… euh… met u, bedoel ik?

- MD: Met mijn magisch zwaard gaat het goed.

- BvG: Hoe voelde het overigens om het magisch zwaard uit de schede te trekken?

- MD: Het gaf wel enigszins een voldoening, ja, toen ik eindelijk weer iets in de grond kon steken.

- G²: Heeft u al eens iets terug opgegraven in uw tuin.

- MD: Ja, mijzelf, na die mislukte zelfmoordpoging.

- BvG: Goede publiciteit was dat. Hoeveel kinderkoppen verkoopt u sindsdien per jaar?

- MD: Ik denk dat u mij verwart met mijn dubbelganger. Dat kan ik ook hoor, onbeschofte gust.

- G²: Maar die zelfmoord, daar wil ik wel dieper op ingaan. Ik heb gehoord dat het fout liep met een ronde tafel.

- MD: Ja, ik kreeg geen hoeken getekend, met al die cirkels.

- BvG: Welbedankt, mijn waarde.

 

Bavo van Ginderen

 Gust Gysen

Scheve Week

 

In navolging van de eerste schotse winaweek is er deze week opnieuw een winaweek. Meer bepaald de scheve week. We zullen jullie weer eens trachten te verwennen/lastigvallen/entertainen (schrappen wat niet past) met een waslijstje activiteiten. Klagen zul je niet, want daar zul je geen tijd voor hebben met het drukke activiteitenprogramma van deze week.

 

Maandag is er een mini-mystery-kroegentochtje georganiseerd. De naam zegt het zelf al, het wordt maxi (HA!), mysterieus (HOO) en het speelt zich af in heel wat kroegjes.

 

Dinsdag is er de massacantus: een supergebeuren georganiseerd door de kringen van Heverlee. Zet eens uw keel open, kap er wat hoegaarden in, gorgel en zing, en

hou na afloop misschien eens een wedstrijdje omterscheefst-naar-huis….

 

Woensdagavond kunnen jullie gezellig jullie buikje vol pizza eten in de Pavo, dat speciaal voor de gelegenheid zal omgetoverd worden tot een italiaans restaurant. Daaropvolgend zal de Pavo omgetoverd worden tot een heuse cinemazaal waar jullie kunnen genieten van een gezellige film. Meer bepaald Festen, een Deense film over een gezellig feestje. Gezelligheid ten top dus….

 

Wie er dan trouwens nog geen genoeg van heeft kan daarna nog afzakken naar het RC, alwaar een heel erg scheve winabar u met open armen zal ontvangen.

 

Donderdag is er dan een schaatsactiviteit gepland. Alwaar men een schitterend scheve schaats kan rijden om deze schitterende scheve week af te sluiten.

 

Dit zijn de activiteiten in een notedopje, een meer gedetailleerd overzicht krijgt u na de reclame….

 

Mini-mystery-kroegentocht :

 

Zin om een avondje gezellig met een paar vrienden op stap te gaan? Zin voor mysterie en avontuur? Zin om eens gezellig iets te gaan drinken in een paar cafékes? Kom dan maandagavond om 20.30 uur af naar de winagang. Veel gaan we nu nog niet verklappen, want anders is de mystery er natuurlijk af. Maar ’t is gewoon de bedoeling om op een rustige en gezellige manier een wervelende winaweek te starten en u goed te amuseren. Spreek dus af met een paar vrienden (een stuk of drie, vier), doe uw stapschoenen aan (of kom met de fiets) en doe mee aan onze mini-mystery-kroegentocht, die overigens aan een grondig kwaliteitsonderzoek is onderworpen door Noel en Piere de biejeste.

Tot dan,

Bart en Jan

 

Massacantus:

 

Jippie, jippie het is weer zover. Voor de derde maal op rij zal Heverlee onveilig gemaakt worden door de massacantus van Heverlee. Alle kringen van Heverlee werken hieraan mee (Apolloon, Bios, Geos, Merkator, Chemika, LBK, VTK en natuurlijk Wina), dus het belooft een niet te missen megagebeuren te worden. Een orkestje, veel seniors (en natuurlijk ook onze Noel), een toffe sfeer, goede ambiance, ... , kortom, het gaat een echt feest worden. Afwezigen zullen ongelijk hebben. Kaarten zijn te kopen bij mij op de winagang, aan 8 euro. je kan ook een kaart kopen op de massacantus zelf, maar dan kost het 9 euro. Ik kan het niet dikwijls genoeg zeggen , maar zeker komen!!!!

Evi

 

Scheve toren van Pizza-avond:

 

Deze week woensdag houden we in zaal Pavo een pizza-avond, en kan je dus pizza’s komen eten. Om alles vlot te laten verlopen vragen we vooraf in te schrijven. Je zal volgende pizza’s kunnen verkrijgen:

 

·        Veggie: Kaas en tomatensaus aan 2 €,

·        Hawaï: Kaas, tomatensaus, ham, ananas en champignons aan 2.50 €,

·        Wina: Kaas, tomatensaus, ham, salami, champignons en maïs ook aan 2.50€.

 

Je kan je ten laatste vandaag (maandag) inschrijven via pizza@wina.be.

 

The Pizza-Crew…

 

Film: Festen

 

Aansluitend op de pizza-avond zullen we in de Pavo nog een film laten zien. Meer bepaald Festen. Toegansprijs: 0 €

 

 

Jezusmariajozef :

 

Wat hangt Jezus weer scheef aan zijn kruis. Zo scheef dat we er zelfs een thema voor onze winaweekbar in hebben gevonden. Maar ja, Jezus is natuurlijk wel al veel in de winabar geweest, je zou van minder scheef worden. ’t Zal er dus vrij scheef aan toegaan vanaf 22.00 uur in ’t RC. Daarenboven krijgen de scheve skiërs de kans om wat scheve herinneringen op te halen over hun scheviteiten op de latten. Wist je trouwens dat het niet gemakkelijk is te typen als uw competoeter scheef staat? Kijk maar, un stoat mijw kopeomter eellaam skejef.

Tot in de winabar.

Uw scheef barteam.

 

 

Schaatsen:

 

In de scheve week wil ook wel eens zo'n soortgelijke schaats rijden. Daarom gaan we op donderdag schaatsen. We spreken af om 19.15u aan de Winagang. Of om 20u aan de schaatsbaan (inderdaad, die van Haasrode!) zelf.

TST Sport

 

 

INDUSTRIEDAG DER WETENSCHAPPEN !!!!!

 

    Is het einde van je universitaire opleiding in zicht en wil je stilaan eens uitkijken naar een mogelijke job? Of wil je gewoon je toekomstmogelijkheden al eens bekijken. Dan moet je zeker naar de jaarlijkse industiedag der wetenschappen komen! Die dag krijg je de gelegenheid om kennis te maken met een aantal bedrijven en de perspectieven die ze bieden.

    Hoe zal dit concreet gebeuren? Ieder bedrijf heeft een infostandje en een aantal bedrijven geven ook nog een algemene infosessie voor een grotere groep. Je kan bij ieder bedrijf terecht voor een informele babbel en met vragen zoals hoe moet ik solliciteren, krijg ik binnen het bedrijf nog een opleiding, welke functies en welke doorgroeimogelijkheden zijn er, welke zijn de taalvereisten, kan ik naar het buitenland, wat is mijn loon, ... .

 

Dit jaar zal deze industriedag doorgaan op  woensdag 27 februari 2002, doorlopend van 10 tot 17u, op de campus Heverlee, Celestijnenlaan 200 in gebouw C op de eerste verdieping (in de hallen zowel aan de voorkant als aan de achterkant, en in enkele lokalen die hierop uitgeven) + infosessies in  K 00.07.

 

    Volgende bedrijven zullen aanwezig zijn: Sidmar, KBC, Philips, OM Partners, Philips, Janssen Pharmaceutica, Ardatis, NV Infoco, Cronos groep, Luciad NV (Imec), Abis NV, Tessenderlo Chemie, AXA, Tele Atlas en Xplanation.

    Bovendien geven de volgende bedrijven elk een infosessie van een half uur in auditorium K 00.07 :

14u00: Philips NV
14u45: Sidmar
15u30: Cronos
16u15: Philips NV
     Laat deze kans niet liggen, al is het maar om wat nuttige achtergrondinformatie op te doen, of wie weet ben je na deze dag al dicht bij een vaste job!

IDW

 

Zola dans 10 leçons

 

1. Émile Zola était toutsauf un grand écriteur. S’il était debout, son étableté tombait encore avec ; mais il écrivait toujours étant assis.
2. Émile Zola avait une tête et 32 dents. C ‘est pourquoi il avait une aversion à têtemal et 32 aversions à dentmal.
3. Le vivre d’ Émile Zola était ennuyant. Proprement c’ était rien autre qu’ un untonique surunsuivement de faits. Cette untoniquité était mauvaiss souscassée dans l’ été de 1887, lorsqu’ Émile Zola n’ était pas largé jusque prêtre et pairmoins autour sautillait sur Marche dans moins que six tremper. Icidehors on pourrait démener qu’ Émile Zola était un prêtre qui habitait sur Marche, et qu’ il loinséjournait sur terre dans l’ été de 1887. Cette loinsurposition ne frappe à rien. Il est prouvé que prêtres ne peuvent pas respirer sur Marche.
4. Émile Zola ne rire pas volontiers dans la maison de malades. Lorsqu’ il recevait un dépiquement de l’ intestin aveugle dans 1881, il était opéré debout.
5. Émile Zola ne pouvait pas relativer soi-même. C’ est pourquoi il se laissait relativer chaque matin par son vieux maisonvalet.
6. Hors de la terre, Émile Zola sentait quand on le piquait en feu. Bien qu’ on ne l’ ait jamais piqué en feu, il a pourtant senti plusfois.  Émile Zola était un homme énigme-huitique.

 

gust de romanust

 

Dubbelinterview K2-K3

 

BvG: Als pedofiel moet u al eens in aanraking gekomen zijn met K3. Daarom dit interview. We zullen beginnen met een vraag voor de K2: Hoe vaak bent u al beklommen?

K2: Lang niet zo vaak als K3.

K3: Ja, wij bergbeklimmen vaak.

BvG: Bent u dan familie van?

K3: Ja, wij beklimmen vaak Berg.

K2: Dat was uw antwoord.

BvG: Goedemorgen, mevrouw de tuinman.

K3: Blub, ik ben een vis.

K2: Is Blub niet met dubbele p?

BvG: Aan jullie moet ik vast niet vragen hoe je een cirkel tekent op een ronde tafel, met al die hoeken.

K3: Inderdaad, dat moet je ons niet vragen.

K2: Maar ik weet het antwoord: met een passer. Alhoewel een emmer ook wel de zaak kan doen.

BvG: Bent u niet jaloers op de Himalaya?

K3: Wij zien alle kleuren van de regenboog als we eraan denken.

K2: Ik niet. Ik ben kleurenblind.

BvG: Bent u daarom gestopt met het Rad van Fortuin?

K2: Ja. Ik had er geen tijd meer voor.

K3: Ik heb Bart Kaëll ooit eens gewassen in een wasmachien met waspoeder dat ik in het Rad van Fortuin heb gewonnen.

BvG: Hoe voelt het om de vader van God te zijn?

K2: God, weinig inspiratie vandaag.

K3: Van Afrika tot in Amerika, van op de Himalaya tot in de woestijn…

BvG: Bent u bekend om uw gruweldaden?

K2: Nee, tot hiertoe ben ik nog nooit betrapt.

K3: Ja, nu staat het belachelijk om ja te antwoorden, maar toch doen we het (en meerdere malen per nacht (giechelend op achtergrond)).

BvG: Hoe voelde het om het magisch zwaard uit de schede te trekken?

K3: Blub, wij zijn een vis. Beuh, wij zijn een koe.

K2: Gelukkig voor jullie.

BvG: Heeft u in hoedanigheid van koe al eens iets begraven in uw tuin?

K3: Nee, maar wij drinken wel vaak melk.

K2: Mijn broekzak is mijn achtertuin, en mijn thuis is waar mijn Bella staat.

BvG: Hoeveel kinderkoppen verkoopt u per jaar?

K3: Momenteel geen een, maar maar maar 1 bril ziet meer dan 1000 moorden.

G²: En u?

K2: Miljoenen. Van waar blijven al die K3-fans komen, denkt u?

BvG: Heeft u dan zelf nooit eens een klinker gekocht bij M. Dutroux?

K3: Oh, M. Dutroux! Dat is ons idool. We hebben al zijn cassettes. (Het zijn platen tegenwoordig (K3 onder elkaar discussiërend (gillend))).

K2: Haal die tikteven uit m’n zicht of ik doe mezelf een lawine.

K3: Bedankt voor dit gesprek. Ik heb altijd al eens in de Playboy willen staan.

 

Bavo van Ginderen

Gust Geysen

 

Anton returns (3)

 

9 De ontmoeting

 

Antons aandacht werd tijdens zijn meditatie naar een aanwezigheid geleid. Er stond iemand voor het waas. Bijna werd hij door opwinding uit zijn concentratie gehaald. Het was al meer dan een jaar geleden dat hij nog een andere mens ontmoet had, tenzij je de aanwezigheid van de mens waarvan hij dacht dat hij Andr\'e noemde meetelde, maar die had hij niet tot het plateau op de top laten komen omdat zijn geest nogal leeg en saai was. De mens die nu voor het waas stond had echter een veel interessantere geest. Hij leek zeer vrij en door geen enkele zorg bezwaard. Ook was er iets vreemds mee aan de hand, alsof een deel van de geest anders was dan bij andere mensen. Toen hij zich er dieper op concentreerde, ontdekte hij echter dat er niets van kwaad in verscholen lag, en overwoog de mens binnen te laten.

 

Robert voelde opeens de weerstand van het waas afnemen en zag een afgeronde manshoge opening verschijnen. Zonder nadenken stapte hij binnen en voelde zich zeer vredig. Toen zag hij de kluizenaar in lotushouding op een platte rots zitten. In tegenstelling tot wat je zou verwachten, had die nog geen grijs haar en zag er tamelijk jong uit, hoewel het onmogelijk was zijn leeftijd op twintig jaar nauwkeurig te schatten.

 

Het vreemde deel in Roberts geest baarde Anton zorgen. Het kwam hem gevaarlijk voor. Hij vroeg zich af of hij er niets aan zou kunnen doen. Maar mocht hij wel zomaar iets aan een andere mens veranderen? Een moeilijk ethisch probleem, want zelfs als het Anton goed scheen zekere veranderingen aan te brengen, waren die dan wel echt goed? Bestaat goed wel? Misschien waren menselijke kenmerken die door mensen als slecht beschouwd werden wel goed, bijvoorbeeld als stimulans voor andere mensen, of als manier van de natuur om het ras te versterken. Maar toch, zo kon het niet blijven, hij kon niet dulden dat iemand met zo'n potentieel gevaar in zijn geest zich in dit paradijs bevond. Daarom besloot hij Robert te vragen of hij de nodige veranderingen mocht aanbrengen, want ondertussen dacht hij dat wel te kunnen.

 

Was dat wat hem verschillend maakte van de andere mensen? Was dat hetgeen dat ervoor zorgde dat iedereen met wie hij vriendschappelijk omging het loodje moest leggen? Maar wou hij wel worden zoals de anderen? Misschien zou hij samen met die vervelende eigenschap nog een ander deel van zijn persoonlijkheid verliezen. En kon de goeroe hem wel betrouwbaar veranderen? Zou hij niet stiekem nog andere dingen veranderen uit eigenbelang? Maar anderzijds, als hij dat wou, had hij dat dan niet al lang gedaan? Dit was niets om zomaar even vlug over te beslissen, daar moest meer tijd overheen gaan. Daarom vroeg hij Anton nog wat respijt. Die stemde toe, maar vroeg hem in een duidelijk afgebakend deel van het plateau te blijven tot hij zijn beslissing genomen had. Dat deed Robert en viel al vlug in een verkwikkende slaap.

 

Toen Robert de volgende dag wakker werd, stond zijn besluit vast. Hij wist gewoon opeens wat de beste keuze was, en hij was er zeker van. Hij zou het doen. Hij bracht Anton ervan op de hoogte, die blijkbaar niet geslapen had en nog steeds op dezelfde plaats zat. Anton vroeg hem rustig te gaan liggen. Dat deed hij en verloor zodra hij op de grond lag zijn bewustzijn. Anton beeldde zich Roberts geest in. Hij concentreerde zich net zolang tot het levensecht was en hij erin kon rondwandelen. Toen hij het verwrongen gedeelte gevonden had, begon hij het molecule voor molecule -- of waren het geen moleculen -- te veranderen. Dit nam enorm veel tijd in beslag en vergde gigantisch veel energie en concentratie van Anton, maar hij gaf niet op en bleef aan de geest trekken en sleuren tot die eruit zag zoals hij dacht dat het moest zijn.

 

Het hele proces had vele dagen in beslag genomen. Volgens Roberts horloge waren er drie dagen en een paar uur verstreken. Robert viel erna in een diepe slaap en Anton volgde hem daarin nadat hij zich even later in zijn schamele hut had neergelegd.

 

10. Het meer

 

Robert voelde helemaal geen verschil. Misschien was er wel helemaal niets gebeurd. Anderzijds was hij wel drie dagen buiten westen geweest. Nu ja, de tijd zou het uitwijzen. Anton daarentegen had geen twijfel en was opgelucht dat hij erin was geslaagd de veranderingen teweeg te brengen en hoopte dat hij juist gehandeld had.

 

Het beviel Robert wel in het paradijsje op de top van de berg. Hij voelde zich erg rustig en veilig. Misschien wel niet zonder reden. Toen vroeg hij Anton wat dat vreemde meer moest voorstellen. Anton moest hem het antwoord schuldig blijven, want sinds zijn eerste poging had hij het water niet meer benaderd, maar nu had hij wel het gevoel dat het tijd was om nog eens te proberen. Samen met Robert ging hij naar de waterkant. Anton vroeg Robert zich in lotushouding te zetten en hypnotiseerde hem. Zelf zette hij zich in dezelfde houding en bracht zichzelf in trance. Toen hief hij het beschermende krachtveld dat rond het meer lag plaatselijk op en droeg Robert op samen met hem een vinger in het water te steken, wat ze dan ook deden.

 

De vingers raakten het water perfect simultaan en ze vielen allebei achterover en kregen een visioen.

 

Buitenaards aandoende blauwe constructies waren overal. Ze bewogen in de wind en ertussen verplaatsten zich bruine en donkerblauwe wezens. Ook waren er overal insecten zichtbaar, of toch iets dat erop leek. De blauwe constructies moesten ook levensvormen zijn, misschien zelfs planten. Maar hoe konden dergelijke dingen zo opeens ontstaan zijn? Speelde dit alles zich af op een andere planeet? Maar waarom zouden ze dat dan in een visioen te zien krijgen. Stel dat het de aarde was, hoe zouden er dan ooit totaal andere ``planten'' en ``dieren'' kunnen ontstaan? Enkel de insecten leken gemeenschappelijk met de natuur die de mensen nu kennen. Was dit misschien een visioen over het verleden van de aarde? Maar zouden alle wetenschappers die zich daarmee bezig hielden zich dan zo kunnen vergissen? Of ... misschien was het een toekomstbeeld. Geen erg prettig beeld dan toch. Het zou betekenen dat de mensheid was uitgestorven, samen met alle groene planten en dieren die leefden in de atmosfeer door die planten veroorzaakt. Enkel de insecten hadden het klaarblijkelijk  overleefd.

 

Met groter wordende zekerheid wist Anton dat het een toekomstbeeld geweest was. Het verbaasde hem dan ook niet dat Robert er exact hetzelfde over dacht. Eerst had hij getwijfeld, hij kon niet geloven dat het uiteindelijk zo ver gekomen was. Maar lag de toekomst wel vast? Misschien was dit gewoon een waarschuwing. Maar wat konden twee mensen, helemaal alleen in de natuur, beginnen tegen de verbazingwekkende zelfvernietingsdrang van de mensheid. Op hetzelfde moment besloten ze hun vinger nog eens in het water te steken.

 

11 Een dag uit het leven

 

An werd wakker met het geluid van de radio. Het nieuws bracht zoals gewoonlijk enkel positieve berichten. Er gebeurde nu eenmaal niets negatiefs meer. Alle ziekten waren bedwongen of door genetische manipulatie van mensen onschadelijk gemaakt. Enkele generaties geleden was dat nog helemaal anders. Omdat ze het doorknippen van linten bij de opening van de zoveelste tentoonstelling niet bijster interessant vond, zette ze de radio af. Het ding werd wel nog radio genoemd, maar uiteraard gebruikte men niet meer de antieke technologie die gemeengoed was toen het woord radio uitgevonden werd. Niemand wist hoe het juist werkte, want het werd geproduceerd door Intertech en die gaven nooit informatie over de werking van hun producten. Veel keus was er trouwens niet. In de jarenlange strijd tussen technologiebedrijven had Intertech de bovenhand gehaald en beheerste nu wereldwijd de hele markt.

 

Nadat ze haar nachkledij uitgedaan had, stapte ze in de automatische badkamer, ook een product van Intertech, en liet het warme water over zich heen stromen. Toen de machine zeep toevoegde deed ze haar ogen dicht en liet de automatische borstels hun werk doen. Dat vond ze wel prettig. Meestal reageerden haar tepels er zelfs op, zoals ook deze keer. Maar ze had geen tijd over zo vroeg in de ochtend, dus nadat het toestel haar gedroogd had, deed ze de kleren aan die op de wasmachine klaar lagen en ging naar de keuken voor haar ontbijt. Ze nam een kom, deed daar instant ontbijt in, van Interfood, en stak het in de automatische kok. Zonder veel smaak at ze het resultaat op, deed haar schoenen aan en vertrok naar school.

 

Op school aangekomen, zocht ze een lege cel uit en lei zich neer op het bed. De cel werd verduisterd en de hypnotische suggesties begonnen. Daarna werd de leerstof in rustig tempo voorgelezen. Na afloop van de sessie bedacht ze hoe vreselijk het vroeger geweest moest zijn toen ze nog geen hypnose gebruikten om dingen bij te leren. Door sommigen werd hypnose toen zelfs afgedaan als paranormaal en een fabeltje.

 

Nu ze de voorgeschreven hoeveelheid informatie tot zich had genomen, was het tijd voor circenses. Ze bezocht de filmzaal, waar het gebruikelijke soort films getoond werd. Uiteraard allemaal geproduceerd door Intermovie. Niet erg boeiend, maar hoe moest ze anders haar tijd doorbrengen? Sociaal contact werd door de regering op alle mogelijke manieren ontmoedigd en bovendien had de ouder die haar was toegewezen haar geleerd dat het veel te gevaarlijk was om met vreemden om te gaan. Niet dat ze er nog behoefte aan had. Menselijke gewoonten, hoezeer die ook ingebakken en vastgeroest lijken, kunnen gemakkelijk veranderen in de loop van enkele honderden jaren. Bovendien evolueerden de mensen met de opkomst van een technologische maatschappij steeds meer naar isolement, zodat er filosofische strekkingen ontstonden die dat aanmoedigden. Die strekkingen werden al vlug door de regering opgenomen tot de situatie tot de huidige ge\"evolueerd was. De voordelen voor de regering waren wel duidelijk: iedereen hield zich koest want niemand wist wat de anderen dachten, en eenzame mensen voelen zich een stuk minder zeker dan grote groepen.

 

Het woord regering was misschien wel een beetje slecht gekozen. De ``partijen'' bestonden namelijk uit Intertech, Interfood, Intertex en nog enkele andere grote bedrijven. Die bedrijven kozen vertegenwoordigers uit hun topmanagers, die dan pro forma gekozen konden worden om de twintig jaar.

 

Na de film ging An naar het fitness centrum om een beetje aan haar conditie te werken. Ze werke haar gebruikelijke programma af, dat automatisch gegenereerd was door een computer die op de hoogte was van haar genetische structuur, het opvoedingsprogramma dat ze gevolgd had en haar gewoonten. Een uur later was het tijd om terug naar huis te gaan, wat ze dan ook deed, met gebruikmaking van een zweefwagentje dat deel uitmaakte van het openbaar vervoersnetwerk. Ze besloot de dag met de voorgeschreven maaltijd -- een chemisch geproduceerde brij waarvan niemand wist wat de juiste ingredi\"enten waren en een paar uur televisie, of toch het moderne equivalent daarvan

 

Daarna kregen Anton en Robert in sneltreinvaart een typische dag van enkele andere mensen te zien, en die bleek er per leeftijdsgroep exact hetzelfde uit te zien.