INHOUD

Inhoudstafel 1

Redactioneeltje 2

Woordje van de preses 3

Foster Parents 4

De kandidaat-presidium-ploegen aan het woord 5

SiRiUS 6

Ace 10

Uitslag wedstrijd “De Cnapste Cortschrijver” 14

Verhaal 1: Vergeet me 17

Verhaal 2: Tokyo Rose 19

Vervolgverhaal 21

REDACTIONEELTJE

Op een goeie avond zat hij eens in de kelder zich af te vragen wat hij in een of ander redactioneeltje (hetwelk doet er niet echt toe voor het verdere verloop van dit uitermatend spannend verhaal) kon schrijven. Doch, plots werd hij uit zijn concentratie gewekt door geloop en geblaf op de trap die naar de kelder leidt. Voor hij zich realiseerde in welk een benarde situatie hij zich wel eens kon bevinden,

****

Wat u wel moet weten, maar hij dus op dat moment niet wist, is dat de trouwe hond van groep x, die toch al ettelijke jaren een voortreffelijke job uitvoerde, twee weken geleden aan zijn darmkanker overleden was. Hierdoor was groep x noodgedwongen aan het experimenteren met nieuwe honden. Dit is echter allerminst een veilige aangelegenheid, gisteren hadden ze er zelfs een moeten terugsturen omdat hij te aggresief was en om onduidelijke redenen elke voorbijganger aanviel.

****

liep er een gevaarlijk blaffende hond de kelder binnen, met achter zich de arme man van van groep x.

Die man heeft de hond dan toch tegengehouden en een beetje verteld over hoe vervelend het is om zo’n nieuwe hond te moeten opleiden.

Ik geef toe dat dit niet echt het meest spannende verhaal is dat u al ooit gehoord hebt, maar niet getreurd het vervolg van dit boekje is van veel beter kwaliteit, maar liefst 3 fantastische verhalen (die ik voor het moment nog niet gelezen heb maar ongetwijfeld van hoger niveau zijn dan het mijne, het enige dat misschien voor mijn poging kan pleiten is dat het volledig gebaseerd is op waargebeurde feiten, maar dat is het dan ook wel), de voorstellingen van de ploegen die u de komende week zullen bezighouden met alles en nog wat, en nog veel meer.

Veel plezier ermee

En vaarwel

Uw immer toegenegen redactie

Woordje van de preses

Mijn laatste 'woordje van de preses'. Ik heb altijd gedacht dat het een ontroerend moment zou zijn. Een beetje is dat ook wel zo, maar ik zit hier echt niet te snotteren achter mijn pc hoor. Nee, daar is geen tijd voor. De examens komen dichter en dichter en die thesis moet ook bijna af. Dit woordje schrijven is dus eigenlijk een vorm van ontspanning. Zoals een pintje gaan drinken, maar dan alleen.

Het feit dat je nu het Kiestonneke in handen hebt, impliceert dat het academiejaar er weer bijna op zit, zeker wat de Winawerking betreft. Over een week weten we wie de fakkel van π-kant mag overnemen en volgend jaar voor jullie vanalles zal organiseren. Ik wil de winnende ploeg nu al veel succes toewensen. Het zal niet makkelijk zijn om de presidiumwerking zoals ze er nu uitziet te combineren met het semesterexamensysteem. Langs de andere kant is zo'n verandering misschien niet slecht om compleet nieuwe ideeën naar boven te laten komen en alle oude activiteiten te herbekijken. Ik kijk er al met spanning naar uit.

Op het eind van een academiejaar past het eigenlijk wel om iedereen nog eens te bedanken. Daarom zou ik willen afsluiten met een 'dankwoordje van de preses'. In de eerste plaats wil ik 'mijn' presidium bedanken. Als preses ben je niks zonder een goeie ploeg achter je, en die ploeg was er dit jaar. Niet alles is perfect verlopen, maar dat kan ook niet. We hebben alvast meer dan ons best gedaan, en ons zeker goed geamuseerd. Eén iemand uit de groep wil ik nog eens extra bedanken, en dat is Grimme. Soms leek Wina op de eerste plaats te komen, maar toch heeft hij het tot hiertoe uitgehouden bij mij. Ook de JV's verdienen een plaats in dit dankwoordje. Bedankt voor het uitdelen van de Winagenda, het verkopen van kaarten, het doorgeven van informatie,... Zonder jullie zouden wij nog veel meer werk hebben. Om helemaal sentimenteel te worden, wil ik mijn ouders bedanken om van mening te veranderen (van 'Gij wordt geen preses' naar 'Allez dan, maar ziet dat ge erdoor zijt'). Verder nog Nancy die bij het kuisen alle rommel opzij zet als het weer eens een grote activiteit geweest is en de bewakers die oogluikend toelaten dat de deur van de Winagang niet altijd dicht is overdag. Waarschijnlijk ben ik nog een hele hoop mensen vergeten, maar één groep mag hier zeker niet ontbreken. Dat zijn jullie, de gewone Winees. Bedankt voor de helpende hand, de goeie suggesties (die je nog altijd kwijt kan via het Winaweb) en ook om gewoon naar onze activiteiten te komen. Ik hoop dat jullie het even plezant vonden als wij.

Bert (aka Suzy) (in een lichtjes sentimentele bui)

FOSTER PARENTS

Erika Tatiana

Vooruitgang:

Ze groeit snel op. Wat ze graag doet is op straat en met de poppen spelen en TV kijken. Ze wil later secretaresse worden. Kinderen weten dat ze een belangrijke rol spelen in het familieleven. Ze zijn fier op hun verantwoordelijkheden, ook al vragen deze soms veel van hun tijd. Erika helpt in het huishouden en zorgt voor de kleine boodschappen. Ze zit op de lagere school en is graag bij haar vriendjes en vriendinnetjes. Ze gaat te voet naar school en dat duurt bijna 30 minuten. Dit jaar zit ze in het eerste leerjaar, waar ze goed haar best doet. Haar lievelingsvak is sport.

Vriendschap:

Alhoewel Erika in de lagere school zit, kan ze nog niet zelf een brief schrijven. Voor kinderen in dit deel van de wereld, is brieven schrijven iets helemaal anders dan leren schrijven op school en kinderen zijn dikwijls verlegen om wat ze opschrijven. Niettegenstaande wordt er moeite gedaan om contact te houden op andere manieren, misschien door een tekening naar ons op te sturen. Melba Doris, haar moeder, zal ons een brief (zie verder) schrijven namens Erika en haar familie. Het geeft hun een warm gevoel te zien dat we bezorgd om hen zijn.

Familie:

Er is niets veranderd in de familie.

Erika leeft nog altijd met

• haar vader: hij is een metser
• haar moeder: huisvrouw
• Lizbeth : haar zus, zij zit op de middelbare school
• Marlen : haar zus, zij zit op de middelbare school

Gezondheid :

In het voorbije jaar is niemand – gelukkig - ziek geweest.

Plaats:

Het huis waarin Erika en haar gezin leven is wettelijke eigendom van de familie.

Het is een klein bakstenen huis met leien dakstenen.

Projecten:

Plan International Colombia voorziet in efficiënte sanitaire voorzieningen om zo de verspreiding van ziektes te verminderen.

Plan levert schoolpakketten aan alle kinderen die de leeftijd hebben bereikt om lager onderwijs te volgen. In de pakketten zitten papier, balpennen, potloden en stiften, gom en slijper en een woordenboek. Ook kleuters krijgen een pakket met vingerverf, kleurpotloden, gom en slijper, balpennen, papier en een kleurboek Zo worden de minder begoede ouders ook gestimuleerd om hun kind naar school te laten gaan.

Katrien

Dear Sponsor,

I want to send you my very loving greetings and hope this letter finds you and all your family in good health and spirits. After this very brief salutation, let me tell you the following:

I am a well-behaved girl at school who does all the home works everyday in order to be promoted into the next school year. I want to thank you very much for the letter and beautiful picture that you recently sent to me. It was real nice to get to know you and your friend and we hope to keep in touch with you often. I consider myself as a very active little girl who likes playing and being in complete movement. I am very restless.

Baby Jesus was so good to me and brought a plastic swimming pool and toy pans to me last Christmas. Erika, Lisbeth and Marlin, the sisters, say hello to you. This letter was written by Melba Doris Perafan. Okay, that is all for now.

Your Sponsored Child,

Erika Tatiana Sarria

DE KANDIDAAT-PRESIDIUM-PLOEGEN AAN HET WOORD

Om de zoveel jaar zijn er bij wina (en wina is een van de enige kringen waar dit wel eens voorvalt) twee verkiesbare ploegen.

Dit jaar is er zo een, 2 ploegen, SiRiUS en Ace, beiden vastbesloten om verkozen te worden, en wina volgend jaar goed te leiden. Wie het wordt hangt volledig van u af.

Ze zullen u de komende week ongetwijfeld verwennen (waar dient een campagne anders voor) en overspoelen met allerhande activiteiten en geschenken, ondertussen zult u waarschijnlijk hun boekjes ook al in handen hebben gekregen, toch geven wij hen elk totale controle over 4 bladzijden in dit laatste newtonneke.

Hier dee kom (eerst 4 bladzijden SiRiUS, dan 4 bladzijden Ace):

Wie zijn we:

Preses	Evi Daems, 1LW
vice-preses, reisweek, zedenmeester	Hans De Bal, 2LI
Beheer	Katrien Beullens, 2KW
Cursusdienst	Gert Driljeux, 2KW
Cursusdienst	Kristel Jeanquart, 2KW
Cursusdienst, sosjo	Pieter Laeremans, 2KI
Cursusdienst	Wendy Goemans, 1KW
Cursusdienst	Diederik Vandamme, 2KN
Cursusdienst, redactie	Liesje Demuynck, 2KI
PR	Bert Lagaisse, 2KI
GAK, senior, secretaries	Noël Smets, 2KN
GAK, reisweek	Kevin Bruggeman, 2LW
GAK, fotoboek	Wouter Castryck, 1LW
EJW, fotoboek	Stijn Bormans, 1KI
EJW	Ann-sofie Roose, 1KN
EJW	Bert Vanschaeybroeck, 2KN
EJW, fotoman	Dominic Putzeys, 1KW
EJW, sport	Sam Dom, 1KI
Sport	Tom Claeys, 2KW
Sport, redactie	Tom Vandoorsselaere, 1LW
IDW	Stefaan Cloosen, 1KI
IDW	Bart Bories, 1LW
Bar	Wim Van Ryswyck, 1KW
Bar	Sven Robesyn, 1LW
Bar	Dimitri Vanderhaege, 1KI
Bar	Wouter Van Reeth, 1KI
Bar	Filip Schoovaerts, 1KI
Bar	Jan Rosseel, 2KW
Webteam	Jon Sneyers, 1KI
Webteam	Fabian Rubini, 1KI
Webteam	Wim Lemkens, 1KI
Webteam	Jeff Verhulst, 1KI
Cultuur, sosjo	Peter Delmont, 2LW
Cultuur	Jeroen Lavrijsen, 2LW
Cultuur	Bart Popleu, 2KN
Schachtenmeester, redactie	Wouter Vanhumbeeck, 2KW

Wat mag u van ons verwachten de komende weken ?

We beginnen met de jaarvoorstellingen. Op deze momenten mag je ons verwachten :

· Eerste kan wiskunde en natuurkunde : di 17/4 om 9.30 in het begin van natuurkunde

· Eerste kan informatica en AOI : wo 18/4 , 9.45 uur, op het einde van FVI

· Tweede kan wis- en natuurkunde : woe 18/4 om 11.30 ,in wiskundige natuurkunde

· Tweede kan informatica : di 17/4, om 11.30 uur tijdens besturingssystemen

· Eerste lic wiskunde W1en W2 : di 17/4, om 14.00 uur tijdens discrete wiskunde

· Eerste lic natuurkunde : wo 18/4, om 10.30, tijdens fysica van de fluïda

· Eerste lic informatica : di 17/4, om 10.00, tijdens DTU

· 2de lic wiskunde, W2 : wo 18/4, 15.00, na het seminarie

· 2de lic wiskunde, W1 en W3 : do 19/4, 10.30 , tijdens geschiedenis van de wiskunde

Voor de mensen van 1e lic wiskunde W3, 2de lic informatica en 2de lic Natuurkunde en AOTI en de andere geïnteresseerden, is er een extra voorstelling op di 17/4 om 13.30 in auditorium N.

Woensdag 18 april

Woensdagavond wordt in de Winabar het startsein gegeven voor de campagne. Wij zullen natuurlijk present zijn, en zullen je verwennen met gratis drank en versnaperingen.

Donderdag 19 april

Voor de mensen die toch de bar gemist hebben, of voor degenen die nog niet in hun bed zijn geraakt, staan we donderdagmorgen van 8.00 uur tot 12.00 uur op de campus met ons gratis ontbijtstandje. Er zullen verscheidene dranken te verkrijgen zijn, zoals koffie, thee, fruitsap, drinkyoghurt, melk, chocomelk en voor de hongerigen zijn er lekkere versgebakken koekjes. Een appeltje voor de dorst kan ook altijd verkregen worden. Ook zullen bij elk campusstandje verschillende kranten te lezen zijn.

Heb je weer geen eten voor ‘s avonds ? En ben je te lui om nog even snel naar de GB te rijden en ben je het alma-eten ook wel redelijk beu ? Donderdagavond, tussen 17.30 en 20.00 uur zullen wij je verwennen met lekkere chinees. En je hoeft nog niet eens je luie zetel te verlaten. Wij komen het eten naar je kot brengen, en dit voor slechts 70 luttele frankjes. Het enige wat je hiervoor moet doen, is het inschrijvingsstrookje dat in de programmaboekjes staat, invullen en voor donderdagmiddag aan ons geven. Meer informatie hierover kan je vinden in deze programmaboekjes.

Tegen dat deze maaltijd wat gezakt is, hebben we weer iets nieuws voor je klaarstaan. Om 21.00 uur begint onze ‘dag in het leven van een student’-kwis. Je hebt ons de vorige weken misschien reeds zien rondlopen met een camera, het resultaat zal dan te zien zijn : zelfs professor Olivié, Warrinnier en Van Duppen zijn niet kunnen ontsnappen van onze cameramensen. Ook zijn er mooie prijzen te winnen : T-shirts, CD’s, allerlei waardebons, … en als hoofdprijs : een draadloos keyboard en muis. Dit alles speelt zich af in het jeugdcentrum in de brusselsestraat nr 31a. Voor de mensen die dit niet weten zijn, vertrekken we gezamenlijk aan de Winagang omstreeks 20.30. Na onze kwis kan je gezellig blijven nababbelen met een drankje.

Vrijdag 20april

Vrijdagmorgen zijn we weer present op de campus met ons ontbijtstandje. Drankjes zullen wederom aanwezig zijn, en nu kan je rustig genieten van lekkere wafels.

Zondag 22 april

Voor de mensen die reeds vroeg terug in Leuven zijn, hebben we ook een activiteit voorzien om hen zondagavond bezig te houden. We gaan een gezellig avondspel doen. We vertellen nog niet exact wat dit inhoudt, maar we kunnen je al vertellen dat er wel wat jenever mee gemoeid is. De afspraak is om 21.30 uur aan de winagang.

Maandag 23 april

Maandagmorgen beginnen we terug met een ontbijtstandje. Tot 12.00 uur kan je weer gratis drankjes verkrijgen , en nu zijn er ook zelfgebakken cake en hargekookte eitjes. .

Voor de mensen die elke dag na 12u opstaan, en dan niet optimaal van een ontbijt kunnen komen genieten, bieden wij na de klok van 13’ hamburgers aan, met ketchup en ajuin natuurlijk, tegen schamele prijs van 20 fr (dit is ook voor de mensen die voor 12u opstaan natuurlijk). Ze zijn te verkrijgen zolang de voorraad strekt (wees niet ongerust ; er zijn er meer dan genoeg ! !). Terplekke kan u eens door enkele strips bladeren, of een leuk spelletje spelen. En dit alles tot 18u.

Om 20.00 uur is het tijd voor onze ‘serieuzere’ activiteit. In aula C200K00.06 geeft professor Waelkens een voordracht over Sirius en de sterren. Na deze voorstelling kan je nog even mee gaan genieten van de sterrenhemel met enkele telescopen. Degenen die al genoeg zijn te weten gekomen van de sterren, kunnen nog rustig napraten tijdens een kleine receptie.

Om daarna wat stoom af te laten, kan je je begeven richting RC-bar (onder Alma 3). Daar gaat onze enige echte piratenbar door. Lekkere coctails, rum, een vuurspuwer, de nodige gratis drank, …, kan je allemaal verwachten. Een klein voorsmaakje van hoe ons barteam het volgend jaar wilt aanpakken !

Dinsdag 24 april

Dinsdag staan we zoals heel de week weer tot 12.00 uur op de campus, deze keer met versgeperst fruitsap ! Ook zullen er lekkere taarten voor u klaarstaan. Voor diegenen die niet zo van caloriëen houden, zijn er ook nog altijd boterhammetjes te verkrijgen.

Dinsdagnamiddag is het tijd voor ons ‘get’m off’-spel voor alma 3. Hierbij staan 2 mensen over elkaar op een soort van sokkel, en met behulp van een stok moet je proberen je tegenspeler van zijn sokkel te duwen. Als je je niet direct hier een beeld kunt bij voorstellen, moet je maar eens even langskomen ! Dit alles duurt tot ongeveer 17.00 uur .

Om 20.00 uur, is onze campagne definitief gedaan, en is het tijd voor het kiesdebat.

Woensdag kan je dan je stem uitbrengen in het RC. Hopelijk hebben we je dan kunnen overtuigen van onze capaciteiten, en kunnen we rekenen op jou !

Meer informatie over de campagne, de ploeg zelf, en onze programmapuntjes kan je terugvinden in de programmaboekjes, of op onze website (www.wina.be/sirius)

ACE

De campagneweek. Een week dat een ploeg kan bewijzen dat ze iets waard is. Wij zijn van plan dat duidelijk te laten merken aan iedereen! We moeten nog aan deze week beginnen, maar het is al duidelijk gebleken in de voorbije maanden dat we een zeer enthousiaste ploeg hebben, van alle jaren en richtingen, die vernieuwend is. In ons boekje zie je wat we allemaal klaargestoomd hebben om jou en de andere Winezen een week bezig te houden, prijzen te laten winnen en te overtuigen dat we in staat zijn om Wina een jaar te leiden. Zo laten we deze week zien dat we goed en anders kunnen organiseren, en dat we ook degelijk kunnen fuiven! Onze hoofddoelen voor volgend jaar zijn dan ook een betere organisatie van de activiteiten en een betere communicatie tussen praesidium en de Winezen. We willen op tijd zijn met onze activiteiten: we zullen vóór de start van het jaar alle activiteiten met data, plaatsen en prijzen vastgelegd hebben en meedelen in het eerste newtonneke, dat klaar zal zijn de eerste week van het academiejaar. We zullen de Winezen nog eens aan iedere activiteit herinneren drie weken op voorhand. We gaan ook voor een gevarieerd programma zorgen. We willen meer contact hebben met de Winezen en daarvoor zullen we alle mogelijke manieren gebruiken; een betere, uitgebreidere Winagenda en Newtonneke, promoten van mailinglijsten, het persoonlijk aankondigen van activiteiten in de verschillende jaren en de website uitbouwen zodat de Winees er zijn vragen, commentaren en materiaal kwijt kan voor de verschillende posten. Een agenda zoals wij die volgend jaar zouden brengen krijg je tijdens de voorstelling in je jaar. De uren en plaatsen van die voorstelling kan je vinden op de volgende pagina, we geven ook nog eens in het kort wat we allemaal juist doen deze week voor jullie.

Ace

Jaarvoorstellingen:

Tijdens de voorstellingen delen we al iets uit, dus kom allen daarheen.

Dinsdag 17 April

9.30u: Algemene Natuurkunde 1KW/1KN

10.00u: Gegevensbanken 2KI

10.30u: Wiskundige natuurkunde 2KN/2KW

13.00u: Aula 200K 00.06 Iedereen

Woensdag 18 April

13.30u: Aula 200K 00.06 Iedereen

Donderdag 19 April

14.00u: Natuurkunde 1KI

Programma:

Hier volgt het programma voor de komende week.

Woensdag 18 April

‘s Avonds is het dan eindelijk zo ver: de openingsbar! Startsein van deze verkiezings week... Vanaf nu zullen jullie een week lang verwend en met gratis dingen overgoten worden, soms tot op het decadente af.

Donderdag 19 April

De vroege campusbezoekers worden naar aloude gewoonte getrakteerd op een lekker ontbijt. Je zult ons wel zien staan op het grote grasveld tussen de aula’s. Aan het ontbijtstandje zal iedere dag iets anders aangeboden worden: koffiekoeken, wafels, taart en cake. Uiteraard is er ook koffie, fruitsap, frisdrank,...

‘s Avonds hebben we een fuif georganiseerd in de Albatros. Als inkom vragen we de aantrekkelijke prijs van 0 frankskes! Dit geldt voor alle Winezen die in de fotoboek staan, je moet dus geen wina-lidkaart hebben.

Vrijdag 20 April

‘s Morgens mag je ons weer verwachten op de campus met ons ontbijtstandje.

Maandag 23 April

Uiteraard staan we er weer ‘s morgens om de pas geariveerde Winezen te verwennen met ontbijt

‘s Avonds organiseren we een Kaas & Wijnavond. Dit aan de prijs van, en let nu goed op, 100 bef. Dit is niet alleen je inkom, maar tevens ook alles wat je betaalt voor heel de avond!!! Heel de avond gratis wijn en kaas. Daarbovenop smijten we er ook nog eens een vat bier bij!

Aan de inkom krijg je ook een bonnetje dat in de loop van de avond zal fungeren als jouw inschrijving in onze tombola.

Dinsdag 24 April

Je kan het al raden: inderdaad, weeral bieden we je ontbijt aan.

Degenen die nog honger hebben, of degenen die pas uit hun bed zijn (dit laatste is meer waarschijnlijk, gezien de vorig avond) zullen vandaag zeker aan hun trekken komen, want Ace biedt jullie een heerlijke

barbecue aan. Je kan ons vinden op het grasveld voor de Alma alwaar wij druk in de weer zullen zijn met bakken.

Woensdag 25 April

De dag des Oordeels!!! Vandaag kan u gaan stemmen beste Winees. Op basis van wat u de afgelopen week hebt gezien, beslist u wie er wint. Wij hopen genoeg bewezen te hebben tegen dan en hebben vertrouwen in u. Dus, laat ons niet in de steek, toon ons dat je geeft om Wina en stem op Ace!

(Het stemmen gebeurt in de rc-bar tussen 9u en 19u. Zij die komen krijgen een gratis consumptie.)

Uitslag Wedstrijd

"De Cnapste Cortschrijver"

Eindelijk is het er dan. Het resultaat met onontbeerlijke bijbehorende beoordeling van onze kortverhaalwedstrijd. Vier winezen deden een gooi naar de titel "De Cnapste Cortschrijver". Een mooi resultaat voor de eerste editie van deze nieuwe literaire prijs. Alvast proficiat aan alle deelnemers! Zoals beloofd kan iedereen het hersenspinsel van de winnaar nalezen in dit Newtonneke. Een Newtonneke dus om op uw boekenplank te zetten, als hoog-literair cultuur-historisch erfgoed.

De jury bestond uit drie externe lezers. De eerste is een professioneel recensist, de tweede een bruisende germaniste, de derde een informaticus met een groot hart voor lectuur. Over sommige zaken was de jury het unaniem eens, over andere bestond er grote verdeeldheid.

Volgende vier verhalen werden ingezonden (auteurs vermeld met pseudoniem):

1.Vergeet Me (door Servana)

2.Het Verhaal van de Bekers (door Alset)

3.Tokyo Rose (door Jaguar)

4.Het Leven is Geen Sprookje (door Marius Matlheser)

En dan nu de uitslag (tatatataaaaa……..): Een ex aequo eerste plaats voor:

Vergeet Me (Servana) en Tokyo Rose (Jaguar).

Dankzij dit ex aequo niet één, maar zelfs twee winnende verhalen in dit Newtonneke! De boekenbon voor de winnaar wordt bijgevolg mooi in twee gedeeld. Beide winnaars kunnen hun boekenbon, ter waarde van 500 bef, afhalen op de Winagang (bij Wannes).

Alvorens de winnende kortverhalen aan het woord te laten, een selectie uit de beoordeling van de jury voor elk verhaal.

Onze felicitaties aan de winnaars!

Wannes en Jan

WINA-Cultuur

P.S.: Voor de enthousiastelingen: alle vier verhalen zijn terug te vinden op het winaweb onder cultuur.

Beoordeling Juryleden

1.Vergeet Me (door Servana)

"Weinig opbeurend verhaal, maar dat mag natuurlijk geen bezwaar zijn. Ik/de lezer weet ook niet precies waarover het nu eigenlijk gaat, want dat wordt niet expliciet gezegd. Hangt dus van de interpretatie van de lezer af, en zo hoort het ook. Er wordt alleszins voldoende gesuggereerd om niet af te haken: iemand is zijn/haar geliefde kwijtgeraakt en wil zelf vergeten worden. Verhaal heeft een goede sfeerschepping, deed mij denken aan een koortsdroom genre David Lynch. Het staccato ritme (korte zinnetjes na elkaar) geven het verhaal het juiste hortende ritme."

"Een romantisch verhaal over pijn, die door de aderen stroomt, over kosmische eenzaamheid en verlangen naar verlossing, in een visioen van wreedheid en tederheid, in een orgie van kwellen en gekweld worden. Een verhaal over het verlangen naar het eerste begin, naar de prille onschuld in de traditie van de goddelijke Markies. Misschien beter wat concreter. "

2.Het Verhaal van de Bekers (door Alset)

"Hierin creëert de auteur een scheppingsmythe die er mag zijn. Vol krachtige fantasie wat boeiende lectuur oplevert, waarover meer dan wat nagepraat kan worden. Misschien een wat te nadrukkelijke (en doorzichtige) symboliek, maar best goed."

"Is een fantasierijke vertelling met een goede verhaallijn. Tekening van het eiland en de karakters is goed gedaan. De laatste paragraaf zou iets compacter mogen, om de afwikkeling van het verhaal gebalder te maken. Maar hoe dan ook een fijne vertelling, vlot geschreven en mooi van inhoud."

3.Tokyo Rose (door Jaguar)

"Perspectiefwisselingen zijn een veelbeproefd stijlkenmerk van kortverhalen, en in dit verhaal ook mooi toegepast. De overgang van het ene personage naar het andere wordt vrij bruusk gedaan, maar dat mag. Het scherpt in elk geval de aandacht van de lezer. Situatieschets is heel herkenbaar. Naar mijn gevoel kan de tekst nog iets gebalder, met iets kortere of meer sprekende beschrijvingen. Toch creëert het verhaal mooi een wereld in het hoofd van de lezer ? en dat is zeker toch de bedoeling."

"In Tokyo Rose wordt ondanks een net iets te veel aan adjectiefjes, een sfeer van verveling en verlangen opgeroepen. Een jonge vrouw, man? Vrouw? Man? Op zoek naar sigaretten, naar levensvervulling bij de andere, die hem, die haar, zonder vragen te stellen neemt zoals ze is, en die zelf tot de mooiste creaturen op deze aardkloot moet behoren. Het verhaal van een doodgewone avond vol vruchteloos verlangen. Maar verrassend, want Tokyo Rose zet de lezer telkens weer op een verkeerd been. Is't nu een griet of een gast en zo ja, van welke overtuiging? Een nieuwe versie van de aloude Narcissus-mythe. Zal hij/ zij in zijn/haar eigen ogen verzuipen? Wij weten het niet. We wachten op de volgende sprong van de Jaguar."

4.Het Leven is Geen Sprookje (door Marius Matlheser)

"Opweg in de moderne pompoen gaat Assepoes, (aan het stuur) naar het feest van ons Moemoe. Maar er zijn geen sprookjes, wat ook de eenzame fietser kromgebogen achter zijn stuur heel spoedig mag ondervinden.

Geen sprookje dus, wel een sprookje, bitter en wrang, zoals M.M. het leven ziet, maar met een oog voor de sprookjes in de wereld, voor Sneeuwwitjes en Toverheksen, voor een Assepoes en een Autofee. Origineel ook in het hanteren van de volkstaal en het dialect. Recht voor zijn pompoen."

"Is heel luchtig van toon en erg vlot geschreven. Je hoort het verhaal gewoon voorgelezen worden in je hoofd, het "bekt" gewoon goed. Maar het vlotte ritme wordt iets te weinig volgehouden en de liedjescitaten (eenzame fietser, opzij opzij opzij) die in de laatste paragrafen erbij worden gehaald vind ik wat te veel van het goede. Deze tekst lijkt mij eerder geschikt om voorgelezen te worden, om hardop uit te spreken, maar om te lezen is het wat te vermoeiend en komen alle verwijzingen niet echt tot hun recht."

VERHAAL 1: Vergeet me

door Servana

Hier zit ik nu, weggevlucht van het eerste licht van de dag, op zoek naar wat duisternis om in te schuilen. Terwijl de angst mij verteert, luister ik naar de stilte rondom mij, het lijkt alsof de wereld samen met mij is gestorven. Als ik mijn ogen open kijk ik naar de speeltuin waar ik als kind nog speelde. De glijbaan van weleer staat er nog, maar ze staat daar niet voor lang meer. Als ik er tegen spreek zou ze tot stof vergaan. Een schreeuw onttrekt zich van mijn lichaam en de wereld lost op.

Als ik wakker word, is alles wit en een ritmisch gepiep vult de ruimte. Licht valt op mijn lichaam en mijn ziel begeeft het door de pijn die door mijn aderen stroomt. Waar is de duisternis nu heen?

Waar is de stilte?

Het piepen stopt, in de verte hoor ik rennende voetstappen en overal weerklinkt mijn stem als het schreeuwen van een kind. Vaarwel.

En weer moet ik wakker worden, nu is alles zwart. De grond onder mij zakt weg, en ik verdwijn in de leegte. Mijn armen kunnen zich eindeloos strekken maar nergens vind ik steun.

Wie ben ik?

Wat ben ik?

Vragen die mijn hoofd doen barsten. Alles lijkt zo onbelangrijk. Ik ben iets vergeten, maar ik weet niet wat.

Ook als ik in het midden van het park sta, met alle mensen naar mij starend. Terwijl de vogels rond mij vliegen en de eendjes vrolijk zwemmen. Kinderen spelen rond mij en hun stemmen breken doorheen mijn huid. Opnieuw brandt het licht van de dag tot in mijn diepste zijn. Alles doet zeer en mijn ogen worden zwaar. Kon ik maar vliegen, ver weg vliegen. Dan zou ik nooit terugkeren.

Ik kan mijn eigen bloed over mijn lippen voelen vloeien. Waarom lig ik gebonden in deze kelder? Het is hier donker, het is hier koud. De muren komen dichterbij, ze proberen mij te wurgen. Ik wil me verzetten maar kan niet. Lucht loopt uit mijn longen als ze mij aanraken. Een deur gaat open, een stem roept mijn naam. Maar de herinnering doet pijn. Sterke armen sleuren me mee, ik kan niets zien.

Soms lig ik in de zetel, met haar naast mij. De mensen rondom ons lachen, ze slaan. Ik moet haar bloed drinken, zij drinkt het mijne. Stemmen vullen de ruimte tot rook ze verjaagt. Het wordt warmer, ik dwaal af. Ze grijpt mijn hand en fluistert mijn naam. Zweepslagen volgen, ik zie niet van waar ze komen en of ze werkelijk zijn. We moeten hier weg, ik sleep haar mee. Het glas breekt en frisse lucht komt de kamer binnen. Een bundel van licht raakt mijn hand, ik moet loslaten. Vaarwel, ik zal aan je blijven denken.

Als ik mijn ogen opendoe, voel ik hoe mijn hart mijn bloed heen en weer pompt. Ik kijk naar je foto aan de muur. Ik kan me je naam niet herinneren. De gordijnen worden gesloten. Mijn hart stopt met kloppen en mijn ziel wordt beroerd door je zachte stem. Je jaagt het licht weg, het doet me te veel pijn.

En ik blijf me afvragen wie ik ben. Ook al zie ik nu opnieuw die speeltuin, lachende kinderen, spelende kinderen. Bezorgde moeders met baby’s. En jij bent erbij, maar ik sta er buiten. Ik hang hier ergens rond, de kerkklokken luiden en achter mij bengelt het lijk van je vader. Je weet het niet, je wilt het niet weten. Je hebt hem daar zelf gehangen. Nu is het te laat, mijn benen trillen en mijn handen strekken zich naar je uit. Ik wil je strelen, ik wil je kussen, maar ik weet dat ik je zal doen sterven.

Je lippen voelen koud aan als ik je wakker kus. Deze keer liggen we samen in dit bed, normaal lig ik hier alleen. Je blijft stil liggen doordat je mijn kus niet kan voelen. Met mijn vingers aai ik je door je haar. En het bed drijft weg op die zee van geluk die jij bent. Nergens land in zicht, blijven drijven.

Maar als ik wakker word, lig je tegenover mij, beiden geketend. Onder de trap is het donker, is het stil. Ik voel me zelf ademhalen, maar je bent te mooi om wakker te maken. Je lichaam verroert niet, maar ik weet dat je in gedachten bij me bent. Boven mij klinken rennende voetstappen. Geschreeuw, schoten. Iemand loopt de trap af. Drie kogels voor mij, geen voor jou, de man verdwijnt in een zee van bloed. Je hebt niets gemerkt.

Steeds opnieuw en opnieuw probeer ik mij vast te houden aan het niets. Ik blijf maar vallen en alles wordt kouder. De stilte versplintert mijn brein. En er is niets anders dan leegte, waanzin en pijn. Ik kan niet meer, ik tol rond alsof ik niet besta en van ergens ver weg hoor ik mijn stem wegebben op het ritme van mijn hart.

En weer weerklinkt die zweep, je wilt niet, je kan niet. Ik wil niet, ik kan niet. Ik moet blijven kijken, mijn lichaam is doorweekt met benzine. Je hangt in het midden van de kamer, je ledematen opengesperd. Naakt, leeg, verlaten. Ik zie je sterven zoals ik ook stierf. Het vuur nadert mij en ik laat me vallen.

Je arm ligt om mijn schouder als ik wakker word en ik zie hoe je ogen niets dan leegte uitstralen. Je bent verloren, je wil is voorgoed verdwenen. Al wat rest zijn slechts pijnlijke beelden van liefde. Je verlangt naar die speeltuin van vroeger, maar die heb ik vernietigd door mijn kreet. Je haat me, je hebt me lief. Maar het licht heeft me verjaagd van deze wereld. Je bent, ik kan nooit meer worden.

Mijn hoofd ligt op je schouder, je slaapt maar ik ben nog wakker. Je bent lief geweest voor mij maar ik weet dat het niet kan baten. Ooit zullen we elkaar moeten verlaten. Want de wonden zijn te diep, jouw zien doet de pijn herleven. Elke nacht opnieuw zie ik hoe je daar zo lag, terwijl ik je tranen likte. Mijn troost was nodeloos, ze was al reeds te laat.

Voor mij zie ik de spiegel waarin je voor het eerst jezelf zag. Toen hielden we nog van elkaar. Nu doet elke beweging pijn, alles wat ik zie maakt me een beetje meer waanzinnig. En als de spiegel breekt, verschijnt opnieuw je lichaam, zacht en weerloos. Terwijl ik wegzak in de duisternis, omarmd door je bloed.

Och, kon je mij toch maar vergeten.

VERHAAL 2: Tokyo Rose

door Jaguar

Vrijdagavond, veertien voor acht; wat een belachelijk uur, denk ik nog. Ik sluit de deur achter mijn rug. Ik ga de straat op en steek mijn laatste Marlboro met tegenzin op, en terwijl ik de eerste rookwolkjes wegblaas, overloop ik de mogelijkheden om vanavond nog aan sigaretten te geraken. Ik kan het niet laten om een blik op de etalagepoppen van de vele kleine winkeltjes te werpen. Gelukkig bemerk ik, in gedachten verzonken, nog tijdig de gevel van café de Roode Leeuw, waar zich naar mijn weten een sigarettenautomaat bevindt. Wanneer ik binnenwandel voel ik de blikken van de zuiplappen en de roddeltantes over mij glijden. Ik voel me net een vrouw die een homobar binnenstapt. Godverdomme, geen kleingeld op zak, dat wordt weer een bikkelharde strijd met de weerbarstige wisselmachine. Ik probeer een tiental briefjes van honderd frank te wisselen, en wanneer het onding er eindelijk twee aanvaardt, haast ik me om het aldus verkregen kleingeld in de automaat te rammen en te maken dat ik wegkom. Achteloos werp ik het onnozele plastiekje dat rond de sigaretten zat de straat op, blij dat ik hier alweer buiten ben. Ik voel me klaar om eens te meer het nachtleven in te duiken…

Is het al veertien voor acht, is mijn eerste gedachte wanneer ik wakker word na een onverwachte slaap die eerder op de avond was ingetreden. Maar het is vrijdagavond, denk ik dan, en ik pak ondanks mijn lichtelijke mufheid snel een goedkope fles witte wijn uit de koelkast en schenk mezelf een tamelijk vol glas in. De wijn zou voor iemand anders ook goedkoop smaken als die persoon niet net zoals mij al gewend geraakt is aan deze smaak. Ik drink het glas vlug leeg en ga voor de spiegel staan. Ik bekijk mezelf en besef weerom dat ik er plagend mooi uitzie. Daarna poets ik mijn tanden want tanden vind ik heel belangrijk en vervolgens open ik mijn kast en zoek iets uitdagends maar toch gewoon en ongewoon tegelijk om me in om te kleden. Juist wanneer ik denk het op te geven, ik heb namelijk te veel kleding om ooit binnen een normale tijdsduur te kunnen kiezen, vind ik het. Speciaal voor vanavond, zeg ik luidop, terwijl ik het elegante, lichtpaarse jurkje aantrek. Het jurkje is elegant, niets uitlokkend maar toch het bekijken waard, vind ik bij mezelf. Ik bekijk mezelf nogmaals in de spiegel, nu met het jurkje aan. Ik kijk tot op welke hoogte de jurk mijn benen bedekt en zie nog net mijn knieën die overgaan in slanke scheenbenen en tenslotte fijne voeten. Snel was ik me nog eens door mijn gezicht om me extra op te frissen en trek mijn schoenen aan. Terwijl ik dit deed, was ik met mijn gedachten al bij de plaats waar ik me later op de avond zou bevinden…

Na een niet eens zo onplezierige rit parkeer ik me nonchalant op de kaai en begin een joint te rollen. Met groene vingers steek ik het resultaat op, waarna ik rustig richting cocktailbar wandel. Even later sta ik voor de gevel van de Latino, de enige cocktailbar die naam waardig in de hele streek. Ogenschijnlijk gewoon rustig, maar eigenlijk zo stoned als een kanon wandel ik binnen. Hoewel ik maar al te goed weet dat ik toch hetzelfde als elke week zal bestellen, bestudeer ik de kaart aandachtig als bezigheidstherapie. Even later zit ik van mijn vertrouwde Tokyo Rose te nippen en driftig sigaretten te roken in een zetel met zicht op de ingang. Met een ongetwijfeld verdwaasde blik aanschouw ik hoe er volk van allerlei slag binnenwaait. Af en toe komen er min of meer bekende mensen langs, maar verder dan een vluchtige begroeting en verder krampachtig zwijgen reikt mijn conversatievermogen met deze mensen niet. Langzaamaan vormt zich rond mij een kring van zulke kennissen, die met elkaar druk over onbenulligheden praten. Gelukkig kennen ze mij allemaal als een stille kerel. Een meisje in een paars jurkje zit aan de overkant van de bar, omsingeld door mannen allerhande, die ongetwijfeld allemaal wel eens hun kansje willen wagen. Ik wil vooral niet dat ze verkeerde dingen gaat denken, dus vermijd ik oogcontact met haar te maken. Na een tijdje ontdek ik echter dat ik haar kan zien in een spiegel aan de muur. Ik observeer hoe ze de vele avances afwimpelt en ondertussen volgens mij twee Pink Lady’s - hoe toepasselijk - soldaat maakt, hoe ze van haar sigaret trekt, hoe het bruine haar over haar schouders valt,hoe ze lacht... Ik begin te fantaseren over hoe het zou zijn om te leven met zo’n schoonheid aan mijn zijde. Ik open mijn pakje sigaretten en constateer dat het aantal alweer angstwekkend gedaald is. Niettemin steek ik er nog één op. Wanneer ik opkijk en weer naar de spiegel begin te staren, kijk ik recht in de ogen van het mooie meisje…

Ik steek een sigaret op en verorber die al in even weinig tijd als het glas wijn dat ik iets vroeger naar binnen had gekapt. Op het moment dat ik de sigaret doof, hoor ik de taxi die ik heb besteld, zenuwachtig toeteren. Naar de cocktailbar de Latino alstublieft, zeg ik heel vriendelijk, en terwijl maak ik het mezelf comfortabel op de achterbank. Tijdens het instappen heb ik gemerkt dat het vrij fris is voor de tijd van het jaar. Het zou wel eens lente mogen worden. Nostalgisch denk ik terug aan vorige zomer toen alles nog vredig en in orde leek, terwijl ik goed weet dat er weinig veranderd is. Of is er veel veranderd? Ik weet het niet goed. Ik ben ver weg van het echte leven wanneer ik ineens merk dat we definitief tot stilstand zijn gekomen en de taxichauffeur al tot tweemaal toe heeft gemeld dat we op de plaats zijn aangekomen die ik gevraagd had. Onbewust betaal ik te veel, nog steeds door het moeras van mijn gedachten trekkend. Ik besluit naar binnen te gaan. Omdat ik een beetje verlegen ben, voel ik me, zoals altijd wanneer ik ergens binnenkom, niet echt gemakkelijk en plant me neer op een kruk aan de bar dicht bij de deur. Ik bestel een Pink Lady en drink er dadelijk duchtig van in de hoop me een beetje meer ontspannen te voelen. Dat lukt en al snel heb ik moeite om een aantal opdringerige kerels af te wimpelen. Me goed voelend, bestel ik nog eens hetzelfde en steek een sigaret op. De meeste kerels die me benaderen zijn te doorzichtig, de anderen lelijk. Ik ben omsingeld en voel me ondanks deze toenaderingen heel eenzaam. Waarom kan ik dat soort meisje niet zijn, vraag ik mezelf af. Ik zou blij, zelfs euforisch zijn met deze benaderingen en met elke man willen meegaan. Als het merendeel van de mannen het dan toch begrepen heeft, kijk ik voor de eerste keer geconcentreerd rond. Ik steek opnieuw een sigaret op en terwijl ik de eerste trekken inhaleer, bemerk ik een grote spiegel waarin je een groot deel van de benedenverdieping kan observeren. Fijn, dat wel. In de spiegel merk ik een aantrekkelijke maar sobere jongen op. Ik voel me dadelijk tot hem aangetrokken wat niet naar mijn gewoonte is. Hij ziet er een beetje verdwaasd uit met zijn hoofdje verwilderd haar en soms krijg ik het gevoel dat hij mij aan het begluren is in plaats van ik hem. Mijn verlegenheid is nu totaal weg - ik ben dan ook al een tijdje over de grens van aangeschoten - nu is het eerder spanning die me overvalt. Ik kijk van de spiegel weg en giet het laatste van mijn drankje nogal bruusk naar binnen. Maar lang houd ik het niet vol om me te verzetten tegen de aantrekkingskracht van de spiegel en wanneer mijn ogen herhaaldelijk naar de spiegel worden gezogen, kijk ik opeens, een beetje tot mijn verbazing, recht in de ogen van de mooie jongen…

VERVOLGVERHAAL
 

Natuurlijk heeft wina ook zijn eigen schrijver, de tot nu toch nog altijd onbekende, enige echte aambei. U hebt ongetwijfeld reeds 3 newtonnekes intens genoten van zijn vervolgverhaal over onze held Anton en zijn twee vriendjes, en kijkt al sinds enkele maanden uit naar het vervolg, welhier is het dan, spannender, spitvondiger en mooier geschreven dan ooit, het laatste deel van “ANTON’S EERSTE AVONTUUR”:

Happy end

Omdat Anton daarna problemen had om in slaap te vallen nam hij zijn toevlucht tot zelfhypnose. Eenmaal hij in trance was, kwam hij op het idee eens uit te treden, wat hij dan ook gezwind deed. Eerst zag hij zichzelf in de tent liggen in het zwakke maanlicht dat door de half afgeschutte luchtopening naar binnen viel. Dan ging hij verder omhoog, dwars door het tentzeil heen, en zag de tent in de idyllische vallei staan. Steeds hoger ging hij, tot hij de Pyreneeën in hun totaliteit beneden zich zag liggen.

Ondertussen begon het zonder dat Anton er acht op sloeg al licht te worden en zijn twee makkers werden stilletjesaan wakker en begonnen zich aan te kleden en naar buiten te komen. Toen Anton tegen zijn gewoonte als laatste in de tent bleef liggen, vroeg Rik met luide stem waar hij bleef. Er kwam geen antwoord en hij nam een kijkje in de tent en gaf Anton een fikse stoot. Nog altijd reageerde die niet tot Rik werkelijk ongerust begon te worden. Hij riep naar Dirk die onverstoord bij het riviertje één of andere hoogstwaarschijnlijk compleet zinloze activiteit uitvoerde. Sloom kwam die naar hem en vroeg wat er gaande was. Toen ook hij ingelicht was, leek de ongerustheid aanstekelijk te werken en ze vroegen zich af wat er zou schelen. Anton ademde nog, en hij had een regelmatige rustige hartslag, maar voor de rest vertoonde hij geen enkel teken van leven.

Rik spitte zijn geheugen uit op zoek naar een aanwijzing omtrent zorgwekkende toestand van Anton, maar kon absoluut niets vinden. In het overlevingsboek dat hij bij wijze van voorbereiding van de tocht gelezen had, spraken ze enkel over breuken, onregelmatige ademhaling en hartstilstand, maar over iets dergelijks werd met geen woord gerept. En eerlijkgezegd had hij ook nog nooit zoiets gehoord, tenzij dan bij mensen die in coma waren.

Coma! Zijn hart klopte in zijn keel terwijl zelfs Dirk opsprong, zij het niet zo monter als je zou verwachten van een jonge kerel in de fleur van zijn leven. Maar hoe kon Anton in godsnaam in coma geraakt zijn, bestonden er misschien ziekten die iets dergelijks veroorzaakten? Hij had al gehoord over een ziekte die je verlamde, maar die kwam enkel voor in louche Afrikaanse landen in oerwouden, en op die titel konden de, zij het tamelijk onherbergzame Franse Pyreneeën bijzonder weinig aanspraak maken. Uiteindelijk besloten ze Anton buiten in de zon te leggen zodat hij wat meer frisse lucht tot zich kon nemen en een tijdje te wachten alvorens verdere maatregelen te treffen.

In tussentijd vond Anton het stilaan tijd worden om terug te keren. Niet dat hij opmerkte dat het klaar werd, integendeel, hij aanschouwde de omgeving in een aangenaam zacht licht dat niet veranderde in de loop van de ochtend. Hij ging rechtstreeks richting tent, tot hij opeens het tentje van de twee meisjes van het begin van de tocht ontwaarde. Nu moest hij toch even gaan kijken hoe het met hen ging. Daarom paste hij zijn baan lichtjes aan en zwoof langzaam langs hun tentje. Hij had geluk, want ze waren zich juist op hun gebruikelijke wijze aan het wassen in een nabijgelegen waterloop.

Hij bleef daar een twintigtal minuten zitten en vertrok daarna terug naar hun eigen tent, waar hij verwachtte dat de andere twee stilaan zouden ontwaken. Maar welke richting was dat weer uit... De paniek sloeg hem om het hart, voor in zoverre dat mogelijk is in de rustige toestand waarin hij verkeerde, en bijgevolg werd hij automatisch met een duizelingwekkende vaart naar de plek gezogen waar hij vertrokken was. Het ging zo snel dat de omgeving tijdelijk vervaagde. Plots was hij terug in de tent, maar zijn lichaam was verdwenen.

Nog ongeveer een uur bleef hij wachten in de nu zeer benauwende ruimte, versteend van angst en niet in staat zich nog te verroeren.

Toen Rik en Dirk al een uur bij het bewegingloze lichaam van Anton gezeten hadden besloten ze dat het tijd was iets te ondernemen. Gelukkig zagen ze op dat moment in de verte enkele gestalten opdoemen. Enige tijd later waren de mensen dichterbij en het bleken Duitsers te zijn. Met zijn gebrekkige Duits legde Rik de toestand uit, en de vriendelijke mannen stelden hun GSM ter beschikking en gaven hem een noodnummer. Nadat hij getelefoneerd had en om een helicopter verzocht, namen ze afscheid en bedankten de mannen hartelijk, voor in zoverre ze nog tot beleefdheid in staat waren in deze benarde toestand.

Een lang kwartier later hoorden ze in de verte de schroefbladen van de helicopter. Het rode stipje kwam vlug dichterbij, maar leek te aarzelen alvorens hen nog dichter te naderen.

Omdat Rik meende dat ze hen niet opmerkten, begon hij wild met zijn armen te zwaaien en zo luid hij kon te roepen. Zelfs Dirk trad hem bij, zij het niet zo luid, eerder op een gewone gesprektoon, maar toch was dat voor Dirk een hele prestatie. Die geluiden echter werden hen fataal.

Wat de drie namelijk niet opgemerkt hadden voor ze hun tent opsloegen - ze hadden er althans geen aandacht aan besteed - was dat de boven hen uitrijzende berg bezaaid was met vervaarlijk scherp uitziende rotsblokken, die er nog niet zo lang gelegen konden hebben en er ook niet echt stabiel uitzagen.

Opeens hoorden ze een gerommel en zagen bovenaan een steen loskomen en in zijn val tonnen andere stenen meesleuren, om op enkele meters van hen af neer te komen. Vertwijfeld begonnen ze zich in de andere richting uit de voeten te maken, tot ze zich realiseerden dat het roerloze lichaam van Anton nog steeds voor de tent lag. Ze grepen het dan ook beet en begonnen het voort te slepen, maar nu barstte de hel pas echt los. Opeens waren ze omgeven door vallende rotsblokken, en ook de andere uitweg was nu versperd. De enige overgebleven mogelijkheid was de steil naar beneden lopende rotswand recht tegenover de steenlawine.

Zo snel hun benen hun konden dragen liepen ze dan ook naar de rand en vatten de afdaling zo voorzichtig mogelijk aan. Het lichaam van Anton lieten ze machteloos achter aan de rand van de afgrond. De tent en hun bagage waren ondertussen door gigantische rotsblokken bedolven.

Na een vierde van de helling struikelde Dirk en sleurde Rik mee in zijn val. Ze rolden met alsmaar toenemende snelheid de berg af en liepen talloze diepe wonden op door de scherpe uitstekende rotsen. Op een bepaalde moment wist Rik een boompje vast te grijpen, dat frustrerend genoeg net niet stevig genoeg was, zodat hij enkele seconden later Dirk achernabolderde.

Dirk sloeg met zijn hoofd tegen een scherpe steen en overleed onmiddelijk aan de open schedelbreuk die hij daarbij opliep. Rik daarentegen wist zich nog goed te houden, en kwam gehavend aan de voet van de rotswand neer. Met wankele benen richtte hij zich op en probeerde zich wat verder van de wand te begeven om zo beter opgemerkt te worden door de helicopter. Wat hij in zijn verdwaasde toestand echter niet opmerkte was de diep uitgesneden kolkende rivier waar hij pardoes intuimelde. Het water moest kouder geweest zijn dan het vriespunt en hij kon zich dan ook niet meer bewegen door de schok. Tevens was het dieper dan men zou verwachten, zodat het niet lang duurde of hij kwam in ademnood. Het werd zwart voor zijn ogen en hij ademde ijskoud rivierwater in. Zijn lijk werd nooit meer gevonden.

De Aambei